Save-my-ass Teaching (or How Teachers Improvise)

Je moet je voorstellen dat ik eigenlijk zo'n docent ben die heel gelukkig wordt van een goed voorbereide les (en dat hij ook van A tot Z lukt). 

Aantekeningen klaar, powerpointje klaar, opdracht klaar. 

Er zijn jaren geweest dat ik me door de lessen heenblufte puur vanwege het feit dat ik geen tijd had om voor te bereiden toen de kindjes nog klein waren.

Maar soms moet je echt voorbereiden, en is het lastig inplannen. Oeps. Ik had tijdgebrek.

Gisteren hobbelde ik van overleg naar overleg naar overleg. Zelfs in de pauze was ik bezig met overleggen met twee leerlingen over hun profielwerkstuk (al kauwend op een boterham). Eigenlijk had ik op twee tussenuren gerekend, maar die werden door overleg weggesnoept.

En gisteren had ik mijn allereerste echte les over nieuwe stof met 6vwo. En dit is mijn eerste keer 6vwo.....

Ik plukte snel tijdens het uur ervoor (terwijl de leerlingen bezig waren met een opdracht) nog wat plaatjes van internet, plempte dat in een powerpoint en controleerde mijn lesplan half (dat had ik dan weer wel gemaakt).

En de les startte. Het ging goed, het ging lekker, ook al had ik niet alle termen pats boem klaar, linkjes leggen, een vergelijking op het bord over negatieve terugkoppeling en positieve terugkoppeling. Negatieve terugkoppeling is een makkie, maar al pratend maakte mijn brein overuren over de positieve terugkoppeling....

Ik gokte een voorbeeld voor op het bord. Al pratend keek ik nog eens goed naar mijn tekening en dacht: "He? Wat bazel ik nou? Klopt dit? " en raakte de draad kwijt! Paniek in mijn hoofd, maar je moet koel blijven in zo'n situatie. Laat de leerlingen het vooral niet merken.

Ik improviseerde: "Jongens, dit is niet het beste voorbeeld, zoek in je Binas een betere!" en zwaaide de deur open van het kabinet en siste "Aaaaaaaaaargh, ik ben mijn verhaal kwijt!". De collega die daar zat moest lachen.

Dus vrijdag (als ik ze weer zie) doen alsof er niets gebeurd is, ze laten beginnen met definities in het schrift schrijven en dan zorg ik dat ik het weer tot in de puntjes verzorgd heb.

Improviseren is iets wat ik heb moeten leren, doodeng vond ik een onvoorbereide les toen ik startte met lesgeven. Maar het is een kunst die elke docent van pas komt, want lesgeven is iets dat een soort van actie-reactie baan is. Niets is zeker met lesgeven, denk maar aan leerlingen die de boel verstoren of een coordinator die binnenkomt of een leerling die flauwvalt tijdens een ontleed practicum (jaja echt gebeurd). Ik raad beginnend docenten aan om niet al te vast te houden aan een presentatie of lesplan. Laat het soms eens los (niet altijd natuurlijk) en kijk wat er gebeurt. Vaak vinden dan de leukste lessen plaats of krijg je als docent een briljant idee voor volgende lessen.

P.S. ik vond uiteindelijk een goed voorbeeld van een positieve terugkoppeling, met oxytocine, maar die ga ik voor alle zekerheid nog goed controleren. Ik duik nog even in de stof!

~~~~~~~~~~~ 

I liked to be thinked of as a teacher who prepares her lessons and crosses her t's and dots her i's.

This has not always been the case, and when the kids were small I improvised a lot.

It's not fun though and I like to start a class knowing what I want to teach and have a plan and a powerpoint and an assignment. Well prepared!

Yesterday I had a little bit of a problem with time management and instead of the time I thought I had to prepare my 12th grade class (it's my first time teaching 12th grade) I ran from meeting to meeting to meeting, had a mini-meeting with two studens and just had no time left.

I started my 11th grade class and while they were working I managed to copy paste some figures into a Powerpoint, checked my lessonplan in a few seconds and was "ready" to start my 12th grade class.

Or so I thought.

I rambled through a few slides easily, trying to point out the important words and trying to explain them correctly. Then I started a comparison on the blackboard, drawing a negative feedback loop (we were talking about homeostasis) and turned my attention to the positive feedback loop. The truth is, a negative feedback loop is easy peasy. I have explained with dozens of examples in the last few years.

But I could not find a good example of a positive feedback loop in my head. I started drawing the first thing that popped into my head and kept talking.

And then I stepped back and looked at it and I thought "Whaaaaat? What did I just draw? Is this right?"

In a split second I turned around, my mind frantically thinking of how to save my ass (really that's what I thought, the most important thing is not let the kids know you messed up and you need to correct in) and blurted: "This is not the best example, find a better one in your textbook!" 

Whilst collecting my own book in our biology office I blurted out to a colleague: "Aaaaaargh I lost my story!" and he laughed so much.

We understand.

Sometimes we just mess up. And you need to improvise. I will get back to the subject in next class but I had to let it go and let them sort it out a bit. It worked.

It is really hard to get used to when you are starting to teach but is an art every teacher must learn. It can be used in any lesson disturbed by either a student or other teacher walking in, a fainting student during a science class etc. As a teacher you have to improvise sometimes.

So step away from the lesson plan sometimes be it willingly or driven by the situation and go with the flow.

During those improvised lessons beautiful things happen.