Vacation!

Well, I'm back!!

I did miss you all very very much. Only three weeks off, but it has felt like so long! In the mean time I had lots of fun on Instagram and kept the Zomaar een dag FB page running. Thanks for following me on these two tiny places!

Ik ben weer terug!

Man, ik heb het hier wel gemist. Het was maar drie weken, maar het voelde echt wel lang. In de tussentijd heb ik me heel erg vermaakt op Instagram en bleef ik posten op de Zomaar een dag FB pagina. Dank jullie wel voor het volgen op deze mooie plekjes! 

If I were to give our vacation an emotional value it would be neutral. It sounds strange, I know!

We actually had big ups but also big downs on vacation and this is really a first time to me. The whole trip started off wrong with us being involved in a car crash. I was behind the wheel and got hit by the driver behind me who was too late with hitting the brakes. He crashed into us, causing our car to be forced into the one in front of us and shoving us unto the lane right of it and luckily not hitting anyone there. Our car was a total loss. Fortunately we were not hurt, but it left a mental dent and lots of nightmares.

After getting a rental car we went on our way to our destination in the high lands of Germany.

Als ik terugkijk op onze vakantie moet ik zeggen dat ik er een heel neutraal gevoel bij heb. Het klinkt heel raar, maar hier is de uitleg:

We hebben pieken en dalen meegemaakt tijdens deze vakantie en eigenlijk was dit voor mij de eerste keer dat het zo voelde. Het was niet "geweldig" maar ook niet "verschrikkelijk". De reis startte ook nog eens helemaal verkeerd toen we bij Maastricht betrokken raakten bij een kop staart botsing. Ik remde op tijd, maar degene achter me was niet op aan het letten en ramde ons zo hard dat we op de baan rechts daarvan schoven en daar tot stilstand kwamen. De auto is uiteindelijk total loss verklaard. Niemand had iets (ik alleen een stijve nek), maar het heeft wel een deuk aan mijn vertrouwen toegevoegd en een week aan nachtmerries.

Nadat we een huurauto via de verzekering hadden geregeld gingen we weer op weg naar de hoogtes van het Zwarte Woud in Duitsland.

A beautiful beautiful setting, with lots of high tops and steep valleys, but unfortunately I could relax at that sight only in the second week. Such a shame.

The kids were not in a good mood either and Big Man and I actually sat down one afternoon with our heads in our hands: "What on earth are we doing wrong?" after another "collision" about not listening and bad  behaviour.

It was tough.

Het was er echt supermooi. Heel veel hoge bergen, mooie valleien etc, maar ik kon pas de tweede week een beetje relaxed naar al die hoogtes en dieptes kijken tijdens het autorijden. Echt wel jammer.

De kindjes waren helaas ook niet al te makklijk en de Grote Vent en ik keken elkaar op 1 zo'n dag naar elkaar en zeiden: " Wat doen we in Godesnaam fout?" Omdat er zoveel meespeelde (het ongeluk, het weer, de nieuwe omgeving, niet de vrijheid om ergens naar toe te fietsen) weten we niet zo goed waar het misging.

Het was een uitdaging. 


We did get to see a lovely plane exhibition and went to Trier, the oldest city in Germany. Especially the last visit felt as a huge accomplishment with two small children. They loved the Trierer Dom.

The rest of the vacation was filled with playgrounds, swimming pools, reading, crocheting and stray kitties.

Gelukkig zijn we er wel op uit geweest. Er was een grote vliegtuigtentoonstelling en we zijn naar een ruïne en Trier geweest. Vooral dat laatste was wel iets waar ik trots op ben. Een grote stad bezoeken met twee kleine kinderen! Ze vonden trouwens de Dom van Trier heel erg mooi.

De rest van de vakantie was gevuld met speeltuintjes, zwembaden, lezen, haken en zwerfpoezen.

I actually was relieved to be home.

We picked up our dear dear kitties at the pension the same day we got home. Rover, getting older, was put into quarantaine after finding out that he had urolithiasis (small stones in the bladder) so he spent most of the vacation in a large cage. Mies was not happy and they had to struggle to get her into the travelling cage. She was probably pissed off that she couldn't be with her pal since she was walking around in the room.

At the end of the afternoon we were all at home. Relaxed. Bliss.

Ik was eigenlijk heel heel erg blij om in ons eigen huisje te zijn.

We hebben de dag van thuiskomst meteen onze eigen poezen opgehaald. Rover wordt een oude kater en in het asiel waren ze er achter gekomen dat hij blaasgruis had. Hij heeft dus een tijd in een kooi gezeten vanwege dieetvoer terwijl hij het liefst rondloopt en zijn eigen gang kan gaan. Arme kater. Mies was absoluut niet blij om in haar reismand te moeten voor de thuisreis dus de mensen van het asiel hebben alles uit de kast moeten halen om een giftige poes (waarschijnlijk ook boos dat ze niet bij haar maatje kon zijn want zij liep wel los) in de reismand te krijgen.

Aan het einde van de middag waren we allemaal thuis. Relaxed. Happy. Thuis!